Bugün Dünya Ana Dili Günü (21 Şubat), daha anne karnında doğmadan ve yetişkin olarak o dilde düşünmeden önce öğrenip konuşmayı öğrendiğimiz dilin kutlanma günüdür.
Bugün, bu değerli insan mirasını korumak için on yıllık küresel bir güçle Dünya Ana Dili Gününü kutluyoruz; Anadili, kültürel alanların siyasi hukuk çerçevesinde sınırlandırılamayacağını, toprakların kelimelere sığdırılamayacağını, dolayısıyla anadilinin ortadan kalkmasının bir kültürün yok olmasına yol açacağını söyler. Bu nedenle, önümüzdeki on yıl, Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Yerli Halkların Tanınan Hakları için Küresel Eylem adına Uluslararası Yerli Diller On Yılı (2022-2032) olarak belirlenmiştir.
Bu uluslararası on yılda, yerli dillerin kullanımı, korunması, canlandırılması ve tanıtılması küresel bir öncelik olarak belirlenmiştir. UNESCO tarafından önerilen yaklaşım, uluslararası işbirliğini güçlendiren ve yerli dillerin yeniden canlandırılması, geliştirilmesi ve sürdürülebilirliğine odaklanan özel önlemler gerektiren kültürel çeşitliliğe ve kültürlerarası diyaloga saygı göstermektir.
Anadiller tehlikede
UNESCO'nun Anadili Günü için mottosu, çok dilliliği eğitime ve topluma dahil etmek, anadilde eğitime dayalı kültürler arası anlayışa ve çok kültürlü ülkeler arasında iletişim kurmadaki önemine odaklanmaktır.
Pek çok dil artık dünya çapında yok olma tehlikesiyle karşı karşıya, yakında lehçesi olmayabilecek diller. Bu dili bilenler yok oluyor ve diğerleri öğrenmiyor.
Kuşaklararası kopuş, anadili için büyük bir tehdit
Pratik olarak, bugün bu dilleri tehdit eden tehlike, ebeveynler tarafından çocuklarına aktarılmamasıdır. İnsanların dillerini gelecek nesillere aktardığı ve herkes için daha iyi bir toplum yarattığı bir dünya arıyoruz. Yerli halkların dillerini öğrenme ve gelecek nesillere aktarma yeteneği, bu uluslararası on yılda elde edilmesini umduğumuz sonuçlardan biridir. Bu, yaşam kalitesini iyileştirecek, karar alma süreçlerine katılımı güçlendirecek, saygınlığı, saygıyı, güvenliği, kimliği, özgüveni artıracak, ayrıca yetenek ve yeterlilikleri artıracak, dil akıcılığı, canlılık ve kullanıcı sayısını artıracaktır.
Resmi dilin yanı sıra nesiller arası ana dilleri öğrenmek, öğretmek ve iletmek, o topluluğun üyelerine yaşam kalitesi açısından faydalar getirmesi, ortaya çıkan zorluklara yanıt vermesi ve daha güçlü özgüven, saygınlık ve daha güçlü bir katılım için fırsatlar yaratması beklenmektedir.
İran'ın kültürel mirasının aynası olan yerel ve yerli lehçeler
İran'ın uçsuz bucaksız coğrafyası, hem çok sayıda dile hem de çeşitli lehçelere sahiptir ve bunların her biri sırasıyla sosyoloji ve toplumsal değerler açısından önemlidir.
İran'daki anadillerin her biri özel bir kültürel, tarihi ve sosyal arka planı temsil eder ve bunlara dikkat etmek ülkenin genel kültürünü güçlendirebilir. Her dilde ve lehçede atasözleri, kısa cümleler, fıkralar, çocuk hikayeleri vb. hikmetli öğretilerle dolu farklı etnik grupların toplumsal desteğini ifade eder.
İran İslam Cumhuriyeti Anayasası'nın 15. Maddesi'ne göre, 'İran halkının ortak resmi dili ve yazısı Farsçadır [...] ancak yerel ve etnik dillerin basında ve kitle iletişim araçlarında kullanılması ve bunların öğretilmesi Farsça'nın yanı sıra okullar serbesttir'.
Anadili ve vatan arasındaki bağ, İran topraklarının uçsuz bucaksızlığında değil, İran'ın renkli ve çeşitli uygarlığında, çocuklarını konuşmacı olarak bırakan anneler için sonsuz bir bağdır.
Twitter'da Takip Ediniz. @Irna_Turkish
yorumunuz